Retinoidy to pochodne witaminy A, które stosuje się między innymi w leczeniu wielu chorób dermatologicznych. Można używać ich zarówno miejscowo, jak i ogólnoustrojowo. Są bardzo skuteczne w leczeniu średniego i ciężkiego przebiegu łuszczycy, a także innych związanych z nią schorzeń – takich jak łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS). Kiedy powinno się je stosować, a kiedy nie są wskazane? Czy kuracja retinoidami niesie ze sobą ryzyko działań niepożądanych?
Dlaczego w leczeniu łuszczycy stosuje się retinoidy?
Retinoidy to leki, które przydają się w wielu sytuacjach i mogą bardzo pomóc w wielu schorzeniach. Sprawdzają się między innymi w problemach dermatologicznych. Doskonale nawilżają skórę oraz skutecznie niwelują stany zapalne – również w przebiegu łuszczycy. Pomagają pozbyć się martwego naskórka, a jednocześnie przyspieszają procesy regeneracyjne skóry i odnawianie zewnętrznych warstw naskórka. Jedną z ważniejszych funkcji retinoidów jest funkcja normalizacji proliferacji komórek naskórka. Lek potrafi zarówno zahamować podziały komórkowe, jeżeli skóra nadmiernie i zbyt szybko się łuszczy, jak i przyspieszyć ten proces, jeżeli nie jest tak sprawny, jak powinien. Dzięki temu nie nawarstwia się i na ciele nie powstaje łuska. Przy stosowaniu retinoidów praca gruczołów łojowych normalizuje się, a skóra bez nadmiernej ilości łoju jest dużo czystsza. Lek wpływa także pozytywnie na produkcję kolagenu oraz elastyny, dzięki czemu skóra jest bardziej miękka i jędrna.
Kiedy nie powinniśmy leczyć się retinoidami?
Retinoidy, choć mają zbawienny wpływ na skórę osób cierpiących na łuszczycę, mogą przynieść też wiele problemów. Bezwzględnie nie należy ich stosować w okresie ciąży i karmienia piersią, ponieważ retinoidy zaszkodzą dziecku. Leki w różnej postaci – zarówno stosowane miejscowo, jak i ogólnoustrojowo – mogą być uzupełnieniem terapii hormonalnej, nie powinno się natomiast łączyć ich z kwasami. Ze stosowania miejscowego powinniśmy zrezygnować w sytuacji, gdy mamy na skórze jakiekolwiek podrażnienia oraz rany. Bardzo ważne jest niewystawienie się na nadmierną ekspozycję promieni UV w okresie leczenia.
Działania niepożądane w terapii retinoidami
Przede wszystkim skóra leczona retinoidami może stać się miejscowo bardziej wrażliwa i zaczerwieniona, może również łatwiej ulegać podrażnieniom – dlatego powinniśmy otoczyć ją szczególną opiekę w trakcie kuracji. Podczas procesu gojenia się skóra często swędzi, jednak powinniśmy unikać drapania się, ponieważ spowoduje to tylko większe podrażnienia. Nie powinna dziwić nas też nadmierna potliwość. Przy długotrwałym stosowaniu środków z retinoidami istnieje ryzyko wystąpienia mdłości czy bólów głowy. W niektórych przypadkach leczenie może doprowadzić do stanów zapalnych jelit, dlatego każdą terapię tymi środkami powinniśmy przeprowadzać pod kontrolą lekarza i na jego wyraźne zalecenie. Podczas terapii nie powinniśmy ignorować znaczenia diety, gdyż retinoidy mogą przyczynić się do wzrostu poziomu złego cholesterolu w organizmie.
